شرح در تصویر 4 (18 کانال اطلاعاتی)

پیشکشی به ساحت مقدس حضرت زهرا (س)

طرح : فاطمه فاطمه است

برگرفته از کتاب دکتر شریعتی و متنی که ایشان در مورد ساحت قدسیه حضرت زهرا (سلام الله علیها) نوشته اند

متن سوره مبارک کوثر در حاشیه کار شده است و آیه ی اول این سوره در طرح اصلی نوشته شده است

عید ما امسال با فاطمیه گره خورده است

 

عمار نامه : پیشکشی به ساحت مقدس حضرت زهرا (س)

جهت دریافت با کیفیت عالی بر روی تصویر کلیک کنید

my hiro

شرح در تصویر 3

شرح در تصویر 2

شرح در تصویر 1

موجیم

إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلَائِکَةُ أَلَّا تَخَافُوا وَلَا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنتُمْ تُوعَدُونَ

• در حقیقت، کسانى که گفتند: «پروردگار ما خداست» سپس ایستادگى کردند، فرشتگان بر آنان فرود مى‏آیند [و مى‏گویند:] «هان، بیم مدارید و غمین مباشید، و به بهشتى که وعده یافته بودید شاد باشید.

من هم صبر کردم تا کمی موج ها فرو نشیند

روز انتخابات پس از رای دادن راهی شمال کشور شدم تا شاید کمی موج درونم آرام گیرد زیرا اتفاقات اخیر قابل پیش بینی بود .

به قول یکی از دوستان این سنت الهی است که تفرقه موجب شکست می شود.

و نیاز بود تلنگری به امثال آقای ولایتی بخورد! که خود را نه اصلح بلکه صالح مقبول هم نداند!

و آقای قالیباف که نمی دانم بازهم برای انتخابات 96 برنامه ریزی می کند یا که نه !

هر چند موجیم که آسودگیمان عدم ماست

چند مورد هست که باید می گفتم:

1- درست است که نماینده ی گفتمان انقلاب اسلامی رای نیاورده است اما این دلیل نمی شود که گفتمان بر روی زمین بماند ، ما نباید منتظر شویم تا چهار سال آینده ، کار های فکری و فرهنگی نیز باید از همین الان شروع شود.

2- این را نیز باید دانست که حدود 18 میلیون رای روحانی همه نه اصلاح طلب اند و نه آرا موسوی 88 و نه ضد گفتمان و ضد انقلاب ، آراء کثیری متعلق به شهرهای کوچک ، دور افتاده و روستاهاست که به لباس پیامبر رای دادند نه شخص روحانی .

3- حواسمان باشد که از روحانی ، خاتمی دومی نسازیم ، او را به راحتی ضد خود نکنیم و راحت تر از آن به اصلاح طلبان نچسبانیم هرچند که بر روی او اجماع کرده بوده باشند.

4- تمام تلاش ما نیز بدین گونه است که در این 4 سال اعتلای کشور و سخنان بر زمین مانده رهبری مخصوصا در سبک زندگی و تلاش برای تمدن نوین ایرانی اسلامی را دنبال کنیم.

5- استقامت حقیقی اینجا معنا پیدا می کند ، زمانی که هرچند در ظاهر اوضاع بر خلاف میل باطنی و راه و رسم ما جریان پیدا می کند.

6- درست است که اگر تنها 7 دهم درصد از آراء آقای روحانی کم میشد انتخابات به مرحله ی دوم راه پیدا می کرد و به احتمال بسیار زیاد اوضاع همچون سال 84 به گونه ای دیگر پیش می رفت ، اما ما اینجا تفاوت خودمان را با فتنه گران و جریان رنگی نشان دادیم ، جایی که شاید اگر اصول گرایان ادعای تقلب را مطرح می کردند می توانستند کار را پیش ببرند (اختلاف 12 میلیونی که نبود!) .

7- این انتخابات را هم همان دولتی که 88 برگزار کرده بود برگزار نمود ، چطور کسانی که ادعای تقلب را مطرح کرده بودند این دوره را سالم خواندند!

8- توی دهان کسی میزنم که دیگر بگوید سال 88 تقلب شده بود

و یاد آوری نکته های حضرت امام خامنه ای :

که تمام هوش و حواسمان را جمع کردیم و نگاه هایمان را دوخته ایم به دو لب سید علی که آنچه گفت ، زمانی نگذرد که احساس شود لحظه ای سخنانشان بر روی زمین مانده باشد.

خط کش رهبری

حسن روحانی :

واقعا باید برای وضع نا امن فرهنگی کشور غصه خورد

چرا باید مسئولین هر کار اشتباهی را به روحانیت و امام دوازدهم ربط دهند

صندای شجریان بسیار زیباست ولی ما بهتر از او هم داریم

عارف :

تاثیر صدای شجریان بر هیچ کس پوشیده نیست و چه روزه دارانی که با صدای او روزه خود را باز نکردند.

امام خامنه ای :

 البته این نکته‌یى که عرض کردم، شامل دعاهایى که بعد از اذان صبح خوانده مى‌شود، یا دعاى روزها - که قبلاً خوانده مى‌شد و الان مدتى است آن را قطع کرده‌اند و ما هم گفتیم که قطع نکنند - نمى‌شود. اگر این دعاها را با سبک قرآن‌خوانىِ فارسى بخوانند - همین سبکى که در مسجدها مى‌خوانند - مطلوبتر است؛ آن آهنگهاى کشیده خیلى مناسب نیست. البته همین دیروز یا پریروز بود که دیدیم بعد از اذان دعایى با لحن عربى خوانده شد که خوب و دلنشین بود؛ اما اگر بخواهند آن را بِکِشند، چیز مطلوبى نخواهد شد. البته استثناهایى هم وجود دارد؛ مثلاً آن «ربّنا»هایى که شجریان خوانده و در ماه رمضان قبل از اذان مغرب مى‌گذارند، یک کار هنرى است؛ یک کار حالى نیست؛ مناسب نیست که بعد از اذان، کسى بخواهد آن‌طور چیزى را بگذارد؛ نه، بعد از اذان، به نظرم مى‌رسد که همین صداى معمولىِ مسجدىِ ما بهتر و مناسبتر باشد.

 ۱۳۷۰/۱۲/۱۳ در در دیدار اعضای گروه ویژه و گروه معارف اسلامی صدای جمهوری اسلامی ایران‌ 

 ( خط کش رهبری ! کدام یک از خطوط ، خط صافند ؟؟ )

پایی که جا ماند ...

سید ناصر حسینی پور "نویسنده کتاب پایی که جا ماند" :

حق با «پسر شهید مطهری» بود
در «مسابقه دو»ی دروغ ما بازنده ایم
«پایی» که در میدان مین نمی لرزید
در«زمین آنها» می لغزد
تمام دارایی ما یک «پراید» است
هیچ «پول»داری ستادهایمان را نمی خرد
امروز از «شوتاور» پیام داده اند: «پول کپی» نداریم
«هاجر نویدی» در «قلعه رییسی» نگران ماست
« منوچهر اسماعیلی لیوسی » خودش را رسانده است دزفول رای دهد
جوانان «حلب» تقاضای شناسنامه ایرانی کرده اند
«بحرینی» ها کشتی اجاره کرده اند بیایند به کمک ما
شنیده اند از صدا و سیمای ما گفته شده:
«به شرطی یک ریال می دهیم که یک ریال سود کنیم»
«آرمیتا» نگران است
تقاضا داده است سنش را در شناسنامه اش بزرگتر بنویسند
«یزدان» تفنگش را فروخته است بیاید تهران
حضرت حجت الاسلام و المسلمین جناب آقای دکتر تکنوکرات!
آیا در تبلتت تصویری از «احمدی روشن» هست
اگر جرات داشتید با او مسابقه می دادید
او در هر زمینی برنده است
«کلید»تان را هم امتحان کرده ایم
کلید شما قفل خانه هیچ «مستضعف»ی را باز نمی کند
کلید شما به درد قفلهای سوریه و بحرین هم نمی خورد
کلید شما فقط قفل های «کاخ سفید» را باز می کند
البته نگران نباشید
«اشتون» برای شما «ستاد مردمی» زده است؛ در قلب اروپا
«گوگوش» مسوول کمیته بانوان ستادتان شده
نگران «مجید شهریاری» هم نباشید
«خون» اش را شهرداری تهران در گوشه خیابان به خوبی شسته
شما همچنان به «دیپلمات» بودنتان افتخار کنید
ما هم به «انقلابی» بودنمان
و اینکه
روی «پای مصنوعی» مان نوشته شده
«ساخت ایران»!
راستی!
مسابقه با شما را نمی دانم
اما فکرش را بکنید
چه لذتی دارد یک «پدر» با «پسر»ش در یک پارک «مسابقه دو» بگذارد

چند نکته

وحید یامین پور در واکنش به مناظره اخیر انتخاباتی در صفحه ی گوگل پلاس خود نوشت:

فهم من از برنامه به اصطلاح مناظره ی کاندیداها:
ساختار مضحک و سوال برانگیز مناظره تلویزیونی که همه ی توان کارشناسی تلویزیون را زیر سوال برد، صدای برخی کاندیداها را درآورد و البته بقیه ی کاندیداها را به واکنش های فراکلامی وادار کرد:

اول: رضایی، عارف و روحانی روش پرخاش را در پیش گرفتند و تلاش کردند تمایز خود با دیگر کاندیداها را در واکنش های اعتراضی نشان دهند. آنها طبعاً بیش ازآنکه بدنبال اعلام اعتراض خود نسبت به ساختار مناظره ها باشند، بدنبال اعلام تمایز و فاصله ی خود با رسانه ی ملی به عنوان شاخص نهادهای حاکمیتی بودند. البته در این واکنش رضایی موفقتر از بقیه عمل کرد. رضایی در ادبیات و منش تلویزیونی اش نه تنها بدنبال اعلام تمایز و استقلالش از جریان های سیاسی است که حتی هر از گاهی از روش جمهوری اسلامی در تمام این سال ها هم فاصله میگیرد. تاکید بر اینکه او اقتصاد صد ساله ایران را مطالعه کرده و حذف مقطع انقلاب اسلامی به عنوان یک نقطه تاریخی متمایز در تحلیل هایش، از نکات قابل تامل در رفتار تلویزیونی رضایی است.

دوم: ولایتی و قالیباف به سرعت دریافتند که نمی توانند مانند سه نفر پیشین از رسانه ی ملی انتقاد کنند. آنها نمایندگان جریان محافظه کار بودند و طبعاً می بایست رفتاری نشان دهند که نه سیخ بسوزد و نه کباب. قالیباف و ولایتی به روشنی سعی کردند تمایزشان را در جدی گرفتن مباحث به رخ بکشند. قالیباف در تمام طول برنامه ی 4 ساعته لبخندش را روی صورتش حفظ کرد و با لحنی محکم و جدی به سوالات پاسخ داد. ولایتی هم سعی کرد به اعتراض ها بی تفاوت باشد و در پاسخگویی به سوالات از قالیباف عقب نماند. این دو حتی زمانی که واقعاً سوال‎ها، بی مبنا و کم اهمیت بود، بی‎نهایت جدی بودند و پاسخ‎های مفصل می‎دادند. این رفتار رسمی و اداری، استعاره‎ی شاگرد اول‎های کلاس را به ذهن متبادر می کرد.

سوم: حداد عادل با قدی خمیده و رفتاری نرم، مناظره را به بزمی دوستانه بدل کرده بود. او نه تنها اعتراضی نکرد که سعی کرد با مطایبه بقیه را هم به بزم خود دعوت کند. استناد او به برخی اشعار و خنده ها و مکث‎های بامزه‎اش کنتراست جالبی را با جدیت و خشکی اداری قالیباف و ولایتی درست کرده بود. او هر ازگاهی سری می‎چرخاند و با بغل دستی‎اش شوخی هم می‎کرد. حدادعادل ترفند عادی سازی را در آن شرایط انتخاب کرده بود. ترفندی که به شعارش هم می‎خورد.

چهارم: سعید جلیلی شاگرد بی‎حوصله ی کلاس بود. گاهی انگشتش را زیر چانه‎اش می‎زد و گاهی دست به سینه می نشست و با این رفتارهای فراکلامی آشکارا به همه می‎فهماند که نه حوصله ی این برنامه و این سوالات را دارد و نه حوصله ی رفتارهای اعتراضی را؛ رفتار فراکلامی سعید جلیلی و پاسخ‎های کوتاه و ازسر بی‎حوصلگی‎اش همان منش ضدرسانه ای او را بیاد می آورد. مخاطب احساس می‎کرد او کارهای مهمتری دارد که باید به آنها برسد و حالا تلویزیون با این شو بچه گانه مزاحمش شده است.

پنجم: درباره ی غرضی حرفی ندارم